zondag 13 maart 2016

Is de ECB de weg kwijt?

Diverse blogs besteedden afgelopen week aandacht aan het besluit van de Europese Centrale Bank (ECB) om de rente te verlagen naar 0%. Deze maatregel is onderdeel van een groot pakket maatregelen om de economie te stimuleren.

Heel bewust heb ik mij even op de vlakte gehouden. Bij het lezen van de berichtgeving ontsteekt een soort van woede, een soort verontwaardiging, die ik maar moeilijk los kan laten. Kijk, ik ben geen econoom. Ik kan dan ook niet goed bepalen of deze maatregelen nu wel effect zullen hebben. De resultaten tot op heden wijzen daar in ieder geval niet op. Want, de inflatie is naar verluid momenteel -0,2% (dus feitelijk hebben wij het over deflatie), waar een inflatiepercentage nabij de 2% de doelstelling is. 
Bij inflatie wordt het geld, heel kort door de bocht, minder waard. Schulden nemen dan ook af. Bij deflatie is dan net andersom: het geld wordt meer waard en de schulden dus ook. En aangezien de schuldenlast van overheden (en bedrijven) groot is, is ondermeer de ECB er op gebrand om het genoemde inflatiepercentage na te streven.

Het is meer een gevoel, een onderbuik gevoel, dat mij zegt dat de gevolgen van de genomen en te nemen maatregelen niet meer te overzien zijn. Wordt het beoogde doel, zover deze legitiem is, nu wel bereikt of staan wij er verder van af dan ooit? Komen wij dit nog wel ooit te boven? Is de ECB helemaal van het padje en speelt het paniekvoetbal?

Je kunt mij een zwartkijker noemen. En dat mag :-) Maar ik heb altijd geleerd dat je niet meer moet uitgeven dan dat er binnenkomt. Ik denk daar in de kern de woede vandaan komt. Daarbij speelt ook dat het geld wat dan in de markt wordt gepompt niet op de beoogde plaats terecht komt: voor het overgrote deel op de beurzen en niet in de 'echte' economie.

Hoe werkt het?

Maandelijks wordt er nu door de ECB voor 60 miljard - en op basis van de nieuwe maatregelen 80 miljard - per maand aan (staats)obligaties opgekocht, die in het bezit van banken. Het idee is dat banken dit geld weer kunnen uitlenen aan ons als wij bijvoorbeeld huizen willen kopen. En aan bedrijven die leningen nodig hebben om te kunnen innoveren en groeien.

Op die manier moeten al die miljarden dus uiteindelijk in de 'echte' economie terecht komen, zodat we daar met zijn allen de vruchten van plukken. Maar het tegenovergestelde blijkt waar: het geld blijft - zoals gezegd - veelal op de beurzen circuleren. 

Een voorbeeld om hoeveel geld het eigenlijk gaat

Sinds de ECB in maart van vorig jaar met het opkoopprogramma is gestart, heeft de centrale bank al ruim 712 miljard euro in de markt gepompt. 712.294.000.000 euro is de meest precieze tussenstand.

Als je dat bedrag in briefjes van 10 euro achter elkaar zou leggen, kun je bijna 226 keer de aarde rond over de evenaar.

En nog één voorbeeld, omdat het kan: je kunt er met speels gemak alle Nederlandse Waddeneilanden mee bedelven, bijna twee keer zelfs. De provincie Utrecht verdwijnt voor de helft onder tientjes, als je al dat geld uit een helikopter zou gooien.  Bron: RTL Nieuws


Kan het ook anders?

Zoals gezegd: ik ben geen econoom. In diverse artikelen - waarin forse krititek wordt geuit op QE - kom ik de term 'QE for the people' tegen. Dit principe gaat er van uit dat het geld niet naar de banken moet, maar rechtstreeks naar de mensen en bedrijven zelf. Het zou dan gaan om zo'n € 180,00 per maand per inwoner van de Europese Unie.  Dit klinkt allemaal heel leuk, maar het lijkt mij lastig uitvoerbaar.

Hoe kijk jij tegen de aanpak van de ECB aan? Heb jij het gevoel dat men 'in control' komt of dat wij (ja, weer heel zwart-wit gesteld) steeds verder het moeras in zakken?

14 opmerkingen:

  1. IJsland heeft in hun crisis de banken laten vallen, de bankiers opgesloten.
    Na een paar jaar zwaar weer is de economie op peil! Groeit weer, mensen hebben weer werk.
    Ik ben niet zo voor EU, en euro, en deze beslissingen van banken over "mijn" geld want bijna niet meer tegen te houden tot het klapt, als een pyramidespel....blergh.
    Ik heb me de laatste jaren goed ingelezen in economie...veel geleerd...maar ik kan er niks mee, helaas. Ik ben de grote baas niet. Dat frustreert enorm.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reactie. IK denk dat daar ook veel van mijn frustratie zit, omdat je er als burger (zijnde niet de baas) zo weinig invloed op kan uitoefenen.

      Verwijderen
    2. Het heeft mij meer oen beseffen (en uitvoeren) dat ik nu leef, nu moet doen wat IK wil en nog kan doen. Boswandelingen,kamperen, het hoeft niet duur of ver maar wel intens genietend. En goud en zilver kopen ipv sparen op de bank...en zonnepanelen, voorraadje eten en spullen in huis. Ow,sorry, zo lijk ik wel doomsdayprepper, dat ben ik dus niet, maar houd wel rekening met instorten economie.

      Verwijderen
    3. Dat minimalisme dat nu zo 'in' is vind ik best een risico als de economie instort. Natuurlijk bedoel ik geen zooi, maar een goed gevulde kledingkast, linnengoed, gereedschap, pannen is wel handig om te hebben. Straks kunnen de winkels er heel minimalistisch uitzien of heb je er geen geld meer voor.

      Verwijderen
  2. Draghi zit daar voor Italie en voor de andere Zuid-Europese landen. Voor hen is dit beleid gunstig en Noord-Europa krijgt zoals gewoonlijk de rekening. En dan met name Nederland ivm de nadelige gevolgen voor oa de pensioenen.
    Ik heb geen vertrouwen in dit monetaire beleid. Draghi had een hoge functie bij Goldman Sachs. Dezelfde bank die Griekenland de euro in gerommeld heeft.
    Dit beleid gaat een keer goed fout en dan is er grote kans op een depressie zoals in de jaren dertig van de vorige eeuw.
    Daar komen we ook wel weer uit, maar hoe en wat en hoe lang het gaat duren...
    Ik kan er ook niet veel invloed op uitoefenen. We lossen de hypotheek versneld af om lagere maandlasten te hebben, zijn voorzichtig met geld uitgeven. Als je wat koopt, koop iets degelijks dat lang meegaat, wordt een beetje zelfredzaam (reparaties, tuinieren, verstellen etc). Beetje voorraad in huis is ook niet weg. Het zou best eens kunnen dat mensen het vertrouwen in de banken verliezen en het geld van de bank willen halen en maar een klein beetje mogen pinnen.
    En voor de rest maar gewoon doorgaan en genieten van dingen die wel goed zijn :-)
    We kunnen een heel stuk welvaart kwijt raken, maar wie weet wat we er mee winnen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je aanvullende reactie. Dit is nou de politiek en het 'old boys network' ten voeten uit.

      Ik ben het met je eens dat het een keer (goed) fout zal gaan; een dergelijk beleid houd je niet oneindig vol.

      Je kunt inderdaad alleen invloed uitoefenen op hetgeen wat binnen de eigen mogelijkheden ligt; de punten die jij al beschrijft. En genieten, zouden wij dat bijna nog vergeten met zo'n zwaar onderwerp. En ook dat doen wij zo veel mogelijk (uiteraard in een balans tussen besparen en genieten) :-)

      Verwijderen
  3. zwartkijker... :)

    Nee hoor, machteloos voelt het vooral. Je eigen zaken goed op orde hebben en hopen dat de boel niet helemaal klapt. Als de deflatie echt doorzet is een kleinere schuld alleen maar gunstig

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahahaha! :-)

      e kunt inderdaad alleen invloed uitoefenen op hetgeen wat binnen de eigen mogelijkheden ligt. Dat de boel klapt ben ik wel van overtuigt, maar het is de vraag hoe erg het klapt. Hopelijk valt het mee. En ondertussen vooral zoveel mogelijk genieten en dankbaar zijn voor wat wij wel hebben. Als je het in perspectief plaatst, kan het altijd erger...

      Verwijderen
  4. Zoals ik in mijn post van gister al zei voel ik diezelfde frustratie. Ik kies er dan ook bewust voor om er niet over te schrijven. Het maakt me alleen maar chagrijnig. En het eerste is dat Draghi zijn termijn nog tot 2019 duurt. Wat zijn dat voor idiote termijnen? Zelfs een president kan maximaal een termijn van 4 jaar zitten zonder nieuwe verkiezingen. En maximaal 8 jaar sowieso. En deze gast krijgt het gewoon gelijk 8 jaar voor het zeggen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor jouw reactie L-) Ik had dus dezelfde insteek, om het even te laten voor wat het is. Toch kan ik het niet laten, helemaal nu ik blog, om er niet over te schrijven. Het heeft gewoon te veel impact.

      Voor wat betreft die termijnen, daarin had ik mij nog niet eens verdiept. Acht jaar is wel een bijzonder lange termijn. Nu maak ik mij nog meer zorgen ;-)

      Verwijderen
  5. Het geeft een hoop onzekerheid, wat doe ik, wat is wijsheid? Ik heb best wat spaargeld in deposito's, levert nog lekker wat rente op, maar kan ik het niet beter investeren en waarin dan? Misschien verhuizen naar een ander land, maar het lijkt overal wel een chaos.. Ik ben best wat aan het piekeren.. Julia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Julia, bedankt dat je jouw mening hier deelt. Het zijn ook lastige afwegingen. Wat is wijsheid? Wie het weet mag het zeggen. Ik denk dat je je gevoel moet volgen om zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen.
      Overigens denk ik dat verhuizen naar een ander land weinig zin heeft. Niet alleen in Europa is het op financieel gebied chaos. Dat geldt ook voor andere delen van de wereld, zoals Amerika. Het is een mondiaal probleem. Tenzij je graag naar Mars wilt ;-)

      Verwijderen
  6. Ik vind het een lastige tijd. Waar moet je je op voorbereiden?
    Het is vast het slimst om helemaal energieneutraal, zelfvoorzienend, hypotheek volledig afgelost etc te zijn. Maar dat is gewoon niet zo voor de meeste mensen onder ons, en dat is ook niet haalbaar op korte termijn met beperkte financiële middelen. Wat moet je dan doen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, zeker lastig! Natuurlijk zou het voorbeeld dat jij noemt een ideale situatie zijn. Maar zoals je zelf al aangeeft is het voor de meeste mensen nog niet zo ver. Aan de andere kant, als je nu stug door blijft gaan komt dat moment op de langere termijn wel in zicht. Niets doen betekent wat mij betreft per definitie 'verliezen'.

      Verwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.

Totaal aantal pageviews