Je hoeft ze niet te plannen, niet geforceerd af te werken. En verrijken je leven misschien nog wel meer dan de dingen die je al gepland had om te doen.
Vanaf kleins af aan zijn er twee dingen die Y. heel graag eens wil doen:
1) ondanks zijn enorme hoogtevrees een keer parachutespringen, en
2) een rondreis door Amerika maken.
In 2003 is de tweede wens ingevuld. Tijdens onze huwelijksreis maakten wij gedurende drie weken een onvergetelijk mooie trip langs de oostkust van Amerika en Canada. De vlucht en de auto waren geboekt. De reis globaal gepland. Dat geeft ruimte, ruimte voor mooie onverwachte ervaringen die je niet tegenkomt als je 'alles via het reisboekje doet'.
Wij bezochten New York een paar dagen en reden - via Boston en het schiereiland Cape Cod - door naar het Canadese Quebec.
Via Montreal, Ottowa en (de omgeving van) Toronto - waar wij een week bij familie van X. verbleven - bezochten wij de Niagara watervallen.
Vanaf daar reden wij naar Washington D.C. en Philadelphia. En we sloten onze ronde ten slotte weer af in New York.
De voorliefde voor Amerika, maar meer nog Canada, werd door deze reis bevestigd.
In 2006 bezocht Y. met zijn vader gedurende een maand de westkust van Amerika en Canada. De reis werd op eenzelfde manier gepland als onze huwelijksreis. Dit leverde leuke contacten op en onverwachte bezoeken aan mooie, niet toeristische plekken.
Vanaf Vancouver vertrokken zij naar de overweldigende Rocky Mountains. Via Glacier National Park en Yellow Stone National Park reden zij verder Amerika in tot Salt Lake City. Via deze stad reden zij door de Neveda-woestijn naar San Francisco. Na een uitgebreid bezoek aan deze heel Europees aandoende stad vervolgden zij hun route langs de kust naar Portland, Seattle om uiteindelijk Vancouver Island nog een paar dagen te bezoeken. En voornamelijk de walwissen die daar in die periode langstrekken.
Eigenlijk zou de vader van Y. deze reis met de moeder van Y. maken, maar helaas overleed zij eind 2004 op veel te jonge leeftijd. Deze reis kwam dus eigenlijk op het pad van Y. Een heel bijzondere reis, met bijzondere herinneringen...
Eigenlijk zijn er daarna alleen maar ervaringen op het pad van Y. gekomen, zonder daarbij 'toe te komen' aan zijn eerste wens :-)
In 2006 bezocht Y. met zijn vader gedurende een maand de westkust van Amerika en Canada. De reis werd op eenzelfde manier gepland als onze huwelijksreis. Dit leverde leuke contacten op en onverwachte bezoeken aan mooie, niet toeristische plekken.
Vanaf Vancouver vertrokken zij naar de overweldigende Rocky Mountains. Via Glacier National Park en Yellow Stone National Park reden zij verder Amerika in tot Salt Lake City. Via deze stad reden zij door de Neveda-woestijn naar San Francisco. Na een uitgebreid bezoek aan deze heel Europees aandoende stad vervolgden zij hun route langs de kust naar Portland, Seattle om uiteindelijk Vancouver Island nog een paar dagen te bezoeken. En voornamelijk de walwissen die daar in die periode langstrekken.
Eigenlijk zou de vader van Y. deze reis met de moeder van Y. maken, maar helaas overleed zij eind 2004 op veel te jonge leeftijd. Deze reis kwam dus eigenlijk op het pad van Y. Een heel bijzondere reis, met bijzondere herinneringen...
Eigenlijk zijn er daarna alleen maar ervaringen op het pad van Y. gekomen, zonder daarbij 'toe te komen' aan zijn eerste wens :-)
Zo kwam hij in 2009 via een introductie van de personeelsvereniging van zijn werk in contact met de duiksport. Nooit gedacht dat dat iets voor Y. zou zijn. In Nederland heeft hij de afgelopen jaren diverse opleidingen gedaan en duikt, met uitzondering van zijn huidige herstelperiode, elke maand wel een aantal keer. Nederland kent prachtige plekken om te duiken, met relatief goed zicht. Een cadeautje is het natuurlijk om in het buitenland te duiken, zoals in 2012 in Egypte. Maar het belangrijkste is de rust onder water, je licht voelen door te zweven door het water, één zijn met en respect hebben voor de inmense onderwaternatuur.
Die rust is heerlijk! In het drukke leven moeten wij al zoveel. En er wordt ook steeds meer van je verwacht. Y. werkt in een senior rol in de IT. Het tempo van de veranderingen is hoog, de verantwoordelijkheid en werkdruk die deze rol met zich mee brengt is groot.
Hij werkt veel 'met zijn hoofd'. Op zoek naar een betere balans, tussen geest en lichaam, besloot hij eind vorig jaar een workshop 'Leren masseren' te volgen. Dit had al langer zijn interesse. Hij kwam er mee in aanraking via zijn duikinstructeur, een oud-collega van Y.. Maar een stap nemen - om te kijken of dit hem ligt (meer dan het wat aanmodderen thuis :-) ) - bleef alsmaar uit.
Deze workshop was een schot in de roos! Juist de combinatie om met je geest en fysiek bezig te zijn, geeft nieuwe, andere energie. Maar ook rust en ruimte. Soms wéét en voel je gewoon dat je deze weg moet bewandelen.
Volgende maand start Y. dan ook met een opleiding in de klassieke massage, als opstap naar de opleiding allround masseur. Het zou mooi zijn om deze ervaring in te zetten om in de toekomst bijvoorbeeld een dag minder te werken bij zijn huidige werkgever, zodat hij deze dag dan kan benutten voor het geven van massages in, bijvoorbeeld, een eigen praktijk.
Heb jij een bucketlist? Of komen de ervaringen ook onverwacht op jouw pad?
Nee geen Bucket list, wel bespreken wij elk jaar wat voor dingen we willen doen het aankomende jaar. Voor vele waarschijnlijk niet echt bijzonder.meestal wil ik graag naar een musical dit is er helaas al een paar jaar niet van gekomen. Of we kiezen een vakantie. Voor ons 5 jarige huwelijk zijn we met familie naar Disneyland geweest. Dat was super genieten
BeantwoordenVerwijderenDat is ook een mooie manier om het aan te pakken. Dat doen wij ook met de grotere wensen, omdat wij die onderdeel laten uitmaken van onze jaarlijkse doelen (zoals het vieren van ons 12,5 jarig huwelijk).
VerwijderenIk kan mij voorstellen dat je enorm heb genoten van het bezoek met familie aan DisneyLand. Helemaal als dat voor deze bijzondere gelegenheid is :-)
Nee geen bucketlist hier. Wel hadden we de wens om weer een camper te kopen. We hebben er een gehad en we vonden het geweldig! Door omstandigheden(studerende kinderen en hoge kosten aan de camper) hebben wij een aantal jaar geleden besloten om de camper weg te doen. Sindsdien hebben we gespaard om er weer een (tweedehands) te kopen. Dit jaar zou het zo ver zijn ware het niet…….dat we uitgenodigd zijn op een bruiloft in Afrika! Inplaats van de camper kopen gaan we met z'n zessen (ook de zonen met hun vriendinnen gaan mee) naar de bruiloft in Afrika en als we er dan toch zijn gaan we ook 2 weken op safari! De camper komt dan volgend jaar of het jaar erop wel. We kunnen er af en toe ook een huren zolang we er zelf geen hebben en een bruiloft in Afrika (van iemand die vroeger veel bij ons thuis kwam en wij dus een behoorlijke band mee hebben) dat is iets wat we totaal niet verwacht hadden! Maar we zijn heel blij dat we het geld hadden "liggen" en zijn nu druk bezig met de voorbereidingen voor de reis :)
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je reageert, Mirjam! Wat een dappere keuze om de camper te verkopen, als het al zo lang een wens was er een te hebben. Soms is dat gewoon noodzakelijk/onvermijdelijk. Een camper huren is dan een goed alternatief, lijkt mij.
VerwijderenOver onverwachte verrassingen/ervaringen gesproken zeg: een bruiloft in Afrika. Slim om er meteen een vakantie aan vast te plakken. Het is een plek waar je niet zo snel komt. Succes met de voorbereidingen van de reis en alvast heel veel plezier!
Ik heb wel een lijstje met landen die ik nog eens heel graag zou willen bezoeken! Ben gek op reizen alleen het ontbreekt me gewoon aan vrije tijd!! Das zo jammer van een alleenstaande werkende moeder...Maar ieder jaar gaan ik met de kids op vakantie naar een ander land sinds een paar jaar, en als ze oud genoeg zijn om niet meer mee te gaan, dan heb ik wat meer ruimte om buiten de schoolvakanties te gaan plannen en mijn uren daarvoor te gaan gebruiken....
BeantwoordenVerwijderenGr. Boukje
Boukje, leuk dat je reageert! Dat kan ik mij voorstellen, dat dat lastiger is om in te plannen. Door elk jaar toch een nieuw land te bezoeken, voelt het toch als een nieuw avontuur :-) En ach, als ze niet meer mee gaan, kun je gaan en staan waar je wilt. Welke landen zou jij nog willen bezoeken?
VerwijderenLeuk! Ik ben ook via werk in aanraking gekomen met duiken en heb ook een jaar of 5 zeer regelmatig gedoken. Laatste jaren niet meer doordat ik meer ging hardlopen en de geboorte van onze dochter. Afgelopen voorjaar zelfs al mijn spullen verkocht, op snorkelset en duikcomputer na.
BeantwoordenVerwijderenGrappig zeg, dat je op eenzelfde manier in aanraking bent gekomen via de duiksport! Maar goed, soms moet je keuzes maken :-) Ik hoop na mijn herstel snel weer snel te kunnen duiken. Het is nu al weer bijna 1,5 jaar geleden :-(
VerwijderenDe bucketlist hier bestond uit vier kinderen..of om het beter te zeggen. We wilden buiten onze relatie maar heel weinig behalve dat.
BeantwoordenVerwijderenEn wat ons betreft wij zullen niet onrustig sterven omdat we nooit in ijsland zijn geweest.
Of niet in de librije hebben gegeten. Of niet op de eiffeltoren hebben gestaan.
De provence, zuiditalie, het binnenland van spanje, portugal, de canarische eilanden, wales, schotland, denemarken, zwedenoostenrijk, luxmburg, maar ook india, marokko en indonesie hebben we bekeken.
De vs en australie lonken, om onze familie op te zoeken. Ijsland klinkt geweldig. Net als het noordelicht in finland.
Dan sta je ergens bij een waterval waar je je in doucht, bij een meer waar je in zwemt. Je maakt fotos voor de broers en zussen, en je ouders. En op het moment dat je probeert dolgelukkig in de camera te kijken duikt de we zullen het nooit aan de kinderen laten zien op. En dan is alles een waas. Best leuk, ja mooi. Maar alles is zo leeg.
Vandaag stond er een boom heel hard zijn best te doen om te bloeien. Maar de stam was open, het midden hol en de boom verrot vanbinnen uit. Precies hoe ik me sinds de laatste miskraam voel. Leeg, doods, hol, vanbinnenuti verdwijn ik langzaam.
Elke hightea, workshop, opleiding, reis is uiterlijke schijn. En ja ijsland lijkt me mooi. Maar ik had zo graag Elissa, Ahn, Runne, Fetze, Jeannette, Calon en Wisper erbij gehad. Maar dan met en naam waar je een kind de wereld mee in kunt sturen. Wisper heeft een zes weken durende bloeding doorstaan, en vier weken later tijdens een echo stopte haar hartje. Het klopte traag, sloeg een slag over, sloeg twee slagen over en hervatte het trage tempo. En toen niets drie korte zachte slagen en weer niets.
Wat zou er hoger op de lijst kunnen staan?
Petra
Petra, met grote ontroering heb ik jouw reactie gelezen. En niet één keer, maar wel meerdere keren. Als een kinderwens zó intens groot is - en deze is nog niet ingevuld is - kan ik mij indenken dat jullie niet ten volle uit kunnen genieten van de dingen in het leven.
VerwijderenHoewel wij ook jaren en jaren zijn bezig geweest voordat M. werd geboren en daarna om het gezin uit te breiden - ook een grote wens van ons - zeg ik bewust ´inleven´, want ´voorstellen´ en ´voelen´ kan enkel als je het zelf hebt meegemaakt of mee maakt.
Kun je, aangezien het zo veel impact op jouw en jullie leven heeft, hierover met iemand praten? Al is het alleen maar iemand die naar je wil luisteren, zodat jij je verhaal kwijt kunt?
Ach Petra, wat erg om te lezen. Je kan het goed verwoorden. Ik vind het echt heel vervelend voor je dat je deze nare dingen hebt doorgemaakt. Heel veel sterkte in dit alles. Ik hoop dat ooit je liefste wens eens vervuld zal worden.
Verwijderen@Mom4life: wat mooi gezegd. Wij sluiten ons helemaal aan bij jouw opmerking!
Verwijderen