Is de ECB de weg kwijt?

Diverse blogs besteedden afgelopen week aandacht aan het besluit van de Europese Centrale Bank (ECB) om de rente te verlagen naar 0%. Deze maatregel is onderdeel van een groot pakket maatregelen om de economie te stimuleren.

Heel bewust heb ik mij even op de vlakte gehouden. Bij het lezen van de berichtgeving ontsteekt een soort van woede, een soort verontwaardiging, die ik maar moeilijk los kan laten. Kijk, ik ben geen econoom. Ik kan dan ook niet goed bepalen of deze maatregelen nu wel effect zullen hebben. De resultaten tot op heden wijzen daar in ieder geval niet op. Want, de inflatie is naar verluid momenteel -0,2% (dus feitelijk hebben wij het over deflatie), waar een inflatiepercentage nabij de 2% de doelstelling is. 
Bij inflatie wordt het geld, heel kort door de bocht, minder waard. Schulden nemen dan ook af. Bij deflatie is dan net andersom: het geld wordt meer waard en de schulden dus ook. En aangezien de schuldenlast van overheden (en bedrijven) groot is, is ondermeer de ECB er op gebrand om het genoemde inflatiepercentage na te streven.

Het is meer een gevoel, een onderbuik gevoel, dat mij zegt dat de gevolgen van de genomen en te nemen maatregelen niet meer te overzien zijn. Wordt het beoogde doel, zover deze legitiem is, nu wel bereikt of staan wij er verder van af dan ooit? Komen wij dit nog wel ooit te boven? Is de ECB helemaal van het padje en speelt het paniekvoetbal?

Je kunt mij een zwartkijker noemen. En dat mag :-) Maar ik heb altijd geleerd dat je niet meer moet uitgeven dan dat er binnenkomt. Ik denk daar in de kern de woede vandaan komt. Daarbij speelt ook dat het geld wat dan in de markt wordt gepompt niet op de beoogde plaats terecht komt: voor het overgrote deel op de beurzen en niet in de 'echte' economie.

Hoe werkt het?

Maandelijks wordt er nu door de ECB voor 60 miljard - en op basis van de nieuwe maatregelen 80 miljard - per maand aan (staats)obligaties opgekocht, die in het bezit van banken. Het idee is dat banken dit geld weer kunnen uitlenen aan ons als wij bijvoorbeeld huizen willen kopen. En aan bedrijven die leningen nodig hebben om te kunnen innoveren en groeien.

Op die manier moeten al die miljarden dus uiteindelijk in de 'echte' economie terecht komen, zodat we daar met zijn allen de vruchten van plukken. Maar het tegenovergestelde blijkt waar: het geld blijft - zoals gezegd - veelal op de beurzen circuleren. 

Een voorbeeld om hoeveel geld het eigenlijk gaat

Sinds de ECB in maart van vorig jaar met het opkoopprogramma is gestart, heeft de centrale bank al ruim 712 miljard euro in de markt gepompt. 712.294.000.000 euro is de meest precieze tussenstand.

Als je dat bedrag in briefjes van 10 euro achter elkaar zou leggen, kun je bijna 226 keer de aarde rond over de evenaar.

En nog één voorbeeld, omdat het kan: je kunt er met speels gemak alle Nederlandse Waddeneilanden mee bedelven, bijna twee keer zelfs. De provincie Utrecht verdwijnt voor de helft onder tientjes, als je al dat geld uit een helikopter zou gooien.  Bron: RTL Nieuws

Kan het ook anders?

Zoals gezegd: ik ben geen econoom. In diverse artikelen - waarin forse krititek wordt geuit op QE - kom ik de term 'QE for the people' tegen. Dit principe gaat er van uit dat het geld niet naar de banken moet, maar rechtstreeks naar de mensen en bedrijven zelf. Het zou dan gaan om zo'n € 180,00 per maand per inwoner van de Europese Unie.  Dit klinkt allemaal heel leuk, maar het lijkt mij lastig uitvoerbaar.

Hoe kijk jij tegen de aanpak van de ECB aan? Heb jij het gevoel dat men 'in control' komt of dat wij (ja, weer heel zwart-wit gesteld) steeds verder het moeras in zakken?