18 jaar samen!

Gisteren was het 18 jaar geleden dat wij elkaar - na ruim acht maanden - voor het eerst zagen. Een bijzondere dag, een bijzondere ontmoeting. Een doordenkertje voor op de vroege zondagmorgen :-) Een mooi verhaal, dat weliswaar persoonlijk is en ook off-topic voor wat betreft de onderwerpen op onze blog. Toch willen wij jullie de manier hoe wij elkaar hebben ontmoet niet onthouden :-)

In een tijdperk dat het internet nog niet bekend was bij het grote Nederlandse publiek, was Y. - naast zijn betaalde baan op een advocatenkantoor - als Forum Manager actief bij een van de grootste Amerikaanse internetproviders. Dat Y. er jaren later ook ging werken, en zo in de ICT belandde, is een mooie bijvangst :-) 
Deze provider probeerde in die tijd voet aan land in Nederland te krijgen. 
Het forum waar Y. één van de Forum Managers was - een forum was op dat moment niet veel meer dan een berichtenuitwisselingsdienst met een hele simpele chatfunctie -  richtte zich op Nederlanders in het buitenland. Het was, naast een dure telefoonverbinding, een relatief goedkope en makkelijke manier van contact leggen met Nederland.

Hoewel wij allebei helemaal niet ´op zoek waren´, kwamen wij elkaar tegen in de genoemde chatruimte. X. was au pair in Amerika en via een internetaccount haar 'hostmom' - die bij dezelfde internetprovider werkte - had zij toegang tot het nog onbekende internet. 
Al snel was er een klik, en ondanks het tijdverschil werd er wel dagelijks gechat, maar ging de communicatie met name via mail en de reguliere post. Pas na een aantal maanden hebben wij voor het eerst gebeld. Wat spannend was dat zeg, voor het eerst elkaars stem horen. 
Y. kan zich nog goed herinneren dat hij, hoewel hij bij zijn ouders een eigen telefoonlijn had om in te kunnen bellen met een modem, op een gegeven moment een telefoonrekening kreeg, die net zo hoog was als zijn bruto salaris. Ai, dat was pijnlijk, maar na 18 jaar de investering nog altijd meer dan waard! 
;-)

Elke dag stuurden wij elkaar mailtjes, elke dag had de postbode het zowel in Nederland als in Amerika bijzonder druk met het bezorgen van kaartjes, brieven, pakketjes met kleine cadeautjes, muziek en lekkers uit Nederland. We belden ook geregeld, dat tot hilarische taferelen bij Y. thuis leidde. De moeder van Y. was zó geschrokken van de telefoonrekening (hoewel hij die zelf betaalde) dat zij om de haverklap aan de trap stond om te laten weten dat het bellen nu wel erg lang duurde :-)

Tegenwoordig is het heel normaal om via internet contact te zoeken en elkaar te ontmoeten, bijvoorbeeld via datingsites en apps. In die tijd was die mogelijkheid er simpelweg nog niet. Het internet was beschikbaar voor een hele selectieve groep. Laat staan dat het een geaccepteerde manier was om een vriend of vriendin tegen te komen via deze weg. Y. hield het dan ook wat stil, maar hoe doe je dat als je tot over je oren verliefd bent?

Ruim acht maanden later, in januari 1998, kwam X. weer terug naar Nederland. Tsja, wat doe je dan als je elkaar alleen kent via 'het internet'? 
Y. trok de stoute schoenen aan en belde de beste vriendin van X. Y. wilde X. verrassen door haar op te wachten. Maar waar? Deze vriendin heeft Y. in contact met de ouders gebracht van X. Hoe bizar is dat om je mogelijke toekomstige schoonouders te bellen, die je dus nog niet kent, om te vragen of je hun dochter bij hen thuis mag opwachten? Als wij er nu zo over nadenken, is het ronduit lachwekkend. Maar ze vonden het een erg leuk en origineel idee. :-)

Op de bewuste dag werd Y. afgezet bij een centraal station in het centrum van het land. Gewapend met een manshoge beer stapte hij in de trein naar het hogere noorden. De conducteur grapte nog of hij ook een tweede treinkaartje bij zich had.
Aangekomen op zijn bestemming was daar de beste vriendin van X, die Y. dus feitelijk eerder heeft gezien dan X. zelf :-) Na een kop koffie met wat lekkers, gingen zij op pad naar het huis van de ouders van X., in een heel klein dorpje.

Terwijl de beste vriendin van X. zich schuil hield in één van de andere kamers in het huis, wachtte Y. samen met die enorme beer in de slaapkamer van X. Zenuwslopend was het, de tijd kroop voorbij. Tot daar de sleutel in het slot werd gestoken en de vader van X. zei dat het wel een goed idee was om eerst de koffers meteen op te ruimen. Raar natuurlijk, maar het was zo afgesproken om haar naar boven te krijgen. Anders zat Y. daar vast de hele middag :-) De gezichtsuitdrukking van X. zal Y. nooit meer vergeten. Zo intens verrast, zo blij! En het gekke is dat, ondanks dat wij elkaar voor het eerst zagen op deze dag, het zo vertrouwd en eigen voelde. 

Direct na deze bijzondere ontmoeting was er de vuurdoop voor Y: hij mocht meteen het voltallige gezin, de vriendinnen van X. en een groot deel van de buren ontmoeten, die in de woonkamer hun opwachting maakten. Over een vuurdoop gesproken :-) 

En het was nog een lang en gezellig weekend... En inmiddels zijn wij 18 jaar en 1 dag verder. En begin maart 12,5 jaar getrouwd. Wat gaat de tijd toch snel...